«Μαμά, θέλω να με ρωτάς τι κάνω»

Άνοιξη. Τα παράθυρα των σπιτιών άνοιξαν. Θέλοντας και μη, μερικές φορές ακούς τις φωνές που έρχονται από τα γύρω σπίτια. Πόσο μάλλον αν μένεις σε πολυκατοικία. Αφορμή, λοιπόν, γι’ αυτό το κείμενο αποτέλεσε η μια και μοναδική φράση που άκουσα εντελώς τυχαία από το διπλανή πολυκατοικία.

Ήταν από ένα αγοράκι γύρω στα 9. Ήταν γύρω στο μεσημέρι και υποθέτω πως η μαμά του το ρώτησε για τα μαθήματα, του είπε να κάτσει να διαβάσει ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αυτό νομίζω πως αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα για όλους εσάς που έχετε παιδιά στο σχολείο. Αυτό σίγουρα, λοιπόν, δεν ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ανταπόκριση του παιδιού. Με δυνατή φωνή (επαναλαμβάνω, ήταν από τη διπλανή πολυκατοικία) είπε «Μαμά, θέλω να με ρωτάς τι κάνω και όχι μόνο να μου λες για τα μαθήματα». Ήταν πολύ έντονο αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή, όπως το νιώθω και τώρα που το γράφω. Πόσο δυνατά το είπε. Πόσο πολύ το ήθελε η μαμά του να το ρωτάει τι κάνει. Πόσο έντονο ταρακούνημα μπορεί να υπήρξε αυτό για τη μητέρα του; Υποθέτω, δηλαδή, πως θα πρέπει να υπήρξε το απαραίτητο ταρακούνημα. Μπορεί ωστόσο η μαμά εκείνη τη στιγμή να το προσπέρασε. Ή να μην το άκουσε καν.

Σε πόσο πολλές σχέσεις γονιού- παιδιού συμβαίνει άραγε αυτό; Θα σας πω ότι συμβαίνει σε πάρα πολλές. Σαν το συναίσθημα να μην υφίσταται. Να μην παίζει ρόλο στη ζωή. Πολλοί είναι εκείνοι οι γονείς που δεν συζητάνε με τα παιδιά τους για τα συναισθήματα. Που δεν τα ρωτάνε ποτέ πως νιώθουν. Που δεν ακούνε τα παιδιά τους όταν εκείνα κάνουν προσπάθεια να εκφραστούν. Αυτό είναι πολύ δύσκολο για το παιδί.

Ακούστε, λοιπόν, τα παιδιά σας σ’ αυτά που έχουν να σας πουν. Ρωτήστε τα πως νιώθουν για κάτι που συνέβη. Βοηθήστε τα να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. «Ταΐστε» τα παιδιά σας και συναισθηματικά, και όχι μόνο βιολογικά. Δεν είναι μόνο οι βιολογικές τους ανάγκες που ζητάνε κάλυψη, αλλά και οι συναισθηματικές τους. Και το να εκφράζουν τον εαυτό τους, τα συναισθήματα τους, τις σκέψεις τους, τους προβληματισμούς τους είναι από τις πολύ βασικές συναισθηματικές τους ανάγκες που οφείλετε να τους καλύψετε. Ακόμα κι αν το παιδί σας δεν σας πει ευθέως «Μαμά, θέλω να με ρωτάς τι κάνω», εσείς κάντε το. Το έχει σίγουρα ανάγκη!