«Θυμώνω όταν μου λένε όχι»

Νέα χρονιά, νέα ξεκινήματα! Ανταλλάξαμε πολλές ευχές αυτές τις μέρες. Υγεία, ευτυχία κλπ….Πολύ σημαντικές! Ωστόσο, θα προσθέσω ακόμα μια. Ευχή για υγιείς και ευτυχισμένες σχέσεις! Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε καλά με τους ανθρώπους γύρω μας. Η συντροφικότητα είναι από τις βασικές συναισθηματικές μας ανάγκες. Τι γίνεται, όμως, αν με τη συμπεριφορά μας απομακρύνουμε τους άλλους από κοντά μας και τελικά κινδυνεύουμε να μείνουμε μόνοι;

Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να αποτελεί συνέχει του άρθρου «Μάθε να λες «όχι». Με μια βασική διαφορά όμως. Οι άνθρωποι στους οποίους θα αναφερθώ σήμερα, δεν ανέχονται το όχι των άλλων και θέλουν πάντα να γίνεται το δικό τους. Οι γύρω τους συχνά τους χαρακτηρίζουν ως «κακομαθημένα παιδιά» που επιμένουν μέχρι να γίνει το δικό τους ή μουτρώνουν αν αυτό δεν συμβεί. Αν έχετε κάποιον άνθρωπο στο κοντινό σας περιβάλλον, σίγουρα θα νιώθετε αγανακτισμένοι. Αν πάλι αυτή η στάση είναι σα να περιγράφει εσάς τους ίδιους, τότε να ξέρετε πως οι γύρω σας μπορεί να πιέζονται και να νιώθουν αντίστοιχα αγανακτισμένοι μαζί σας, αφού θέλετε πάντα να περνάει το δικό σας. Και το δυσκολότερο για σας είναι ότι θεωρείτε αυτονόητο να γίνεται το δικό σας, αγνοώντας τις ανάγκες των άλλων γύρω σας. Και αυτή είναι η μεγάλη παγίδα στην οποία πέφτετε. Το ότι το θεωρείτε αυτονόητο. Φυσικά και δεν είναι! Τα κυρίαρχα συναισθήματα σας όταν δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες σας δεν θα μπορούσαν να είναι άλλα από την απογοήτευση και κυρίως τον μεγάλο θυμό.  

Τι σας έχει κάνει, όμως, να πιστεύετε πως μπορείτε να έχετε οτιδήποτε θελήσετε, χωρίς να υπάρχουν για σας οι άλλοι και οι ανάγκες τους, καθώς τα όρια και οι περιορισμοί;

Ο βασικότερος λόγος είναι η αδυναμία των γονιών σας να σας επιβάλλουν όρια και πειθαρχία όταν ήσασταν παιδιά. Προφανώς δεν σας χαλούσαν ποτέ χατίρι και σας έδιναν απλόχερα οτιδήποτε ζητούσατε, χωρίς αρνήσεις και περιορισμούς, με αποτέλεσμα να μάθετε ότι μπορείτε να έχετε οτιδήποτε θελήσετε. Μάθατε κατά κάποιο τρόπο να τους ελέγχετε, αφού εκείνοι σας επέτρεψαν να το κάνετε. Ίσως αυτό να σας δημιουργεί πρόβλημα στην ενήλικη ζωή σας, αφού θα έχετε πλέον καταλάβει πως είναι αδύνατον να έχετε ό, τι θέλετε, αλλά και να ελέγχετε τους ανθρώπους γύρω σας.

Μπορεί και οι ίδιοι οι γονείς σας να λειτουργούσαν κάπως έτσι. Οι γονείς λειτουργούν ως πρότυπα αυτοελέγχου και αυτοκυριαρχίας. Οι απειθάρχητοι γονείς μεγαλώνουν απειθάρχητα παιδιά.

Συνήθως εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο είναι οι άνθρωποι που είναι γύρω από τον «κακομαθημένο ενήλικα». Εσείς είστε εκείνοι που πάντα θυσιάζετε τις ανάγκες σας για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες εκείνου. Εσείς είστε εκείνοι που νιώθετε ότι ο άλλος σας εκμεταλλεύεται. Εκείνος σχεδόν ποτέ δεν ζητάει βοήθεια για να αλλάξει. Του αρέσει όπως είναι. Και φυσικά! Αφού πάντα παίρνει αυτό που θέλει και είναι ικανοποιημένος.

Εσείς που έχετε, λοιπόν, υιοθετήσει τον τρόπο σκέψης του «Πάντα πρέπει να γίνεται το δικό μου», προσπαθήστε να συγχρονιστείτε και με τις ανάγκες των άλλων αν δεν θέλετε να τους απομακρύνεται από κοντά σας. Να θυμάστε πως δεν θα κάθονται μια ζωή δίπλα σας μόνο για να ικανοποιούν τις δικές σας ανάγκες. Προσπαθήστε να καταλάβετε πως νιώθουν κι εκείνοι. Βάλτε την ισοτιμία, τη δικαιοσύνη και την αμοιβαιότητα μέσα στις σχέσεις σας. Είναι βασικές αξίες ώστε όλοι μέσα στη σχέση να είναι ικανοποιημένοι, και όχι μόνο ο ένας. Τέλος, θα πρέπει να μάθετε να ανέχεστε το «όχι» των άλλων και ότι δεν γίνεται πάντα να σας εξυπηρετούν. Προσπαθήστε να διαχειριστείτε την απογοήτευση σας, αλλά και αρχίστε να κάνετε κι εσείς πράγματα για τους ανθρώπους σας. Είναι ωραίο να δίνεις, όχι μόνο να παίρνεις!

Θα κλείσω όπως ξεκίνησα αυτό το κείμενο. Η συντροφικότητα είναι πολύ βασική συναισθηματική μας ανάγκη για να είμαστε ευτυχισμένοι. Σκεφτείτε, λοιπόν: Θα είστε πιο απογοητευμένοι και δυστυχισμένοι αν δεν γίνεται πάντα το δικό σας ή αν τους απομακρύνετε όλους από κοντά σας και τελικά μείνετε μόνοι; Ζυγίστε τα. Αποφασίστε. Αλλάξτε!

Καλή χρονιά με αλλαγές από όλους μας! Οι στόχοι μας είναι κοινοί: Υγεία, Ευτυχία και Υγιείς Σχέσεις!