Η Διαταραχή του Οργασμού στις γυναίκες

Όπως όλα τα ψυχολογικά προβλήματα, έτσι και τα σεξουαλικά ξεκινούν από έναν λανθασμένο τρόπο μάθησης, από κάποια λανθασμένα συμπεράσματα του ατόμου. Αυτές οι λανθασμένες αντιλήψεις μπορεί να προκύψουν από τις εμπειρίες του ατόμου στην οικογένεια ή την κοινωνία, αλλά και από προσωπικά του βιώματα.  Για παράδειγμα, μια γυναίκα που έχει μεγαλώσει σε αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον που θεωρεί αμαρτία το προγαμιαίο σεξ, είναι πολύ πιθανό να νιώσει άγχος και ενοχές για την επιθυμία της να ολοκληρώσει σεξουαλικά μια σχέση της πριν το γάμο.

Τα προβλήματα οργασμού στις γυναίκες εντάσσονται μέσα στο γενικότερο σύνολο των διαταραχών της σεξουαλικής λειτουργίας των γυναικών (όπως είναι και η διαταραχή της σεξουαλικής επιθυμίας που είχαμε δει σε προηγούμενο άρθρο). Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 40% των γυναικών υποφέρουν από κάποιας μορφής διαταραχή της σεξουαλικής λειτουργίας.

Πάμε ,όμως, να δούμε πιο συγκεκριμένα τι είναι η διαταραχή του οργασμού (ή ανοργασμία) στη γυναίκα. Η ανοργασμία είναι η επίμονη ή επαναλαμβανόμενη καθυστέρηση ή απουσία του οργασμού μετά από μια φάση φυσιολογικής σεξουαλικής διέγερσης. Το σημαντικό είναι ότι το 5% έως 10% των γυναικών παρουσιάζουν ανοργασμία. Για να γίνει η διάγνωση, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η ερωτική επιθυμία, η ηλικία, η σεξουαλική εμπειρία, καθώς και η επάρκεια του σεξουαλικού ερεθισμού που δέχεται μια γυναίκα.
Η γυναίκα πολλές φορές παγιδεύεται στην αναζήτηση του κολπικού οργασμού, επειδή θεωρεί ότι αυτός είναι ο «σωστός» και επιθυμητός οργασμός. Εξαιτίας του άγχους και της αγωνίας της γι’ αυτό, καταλήγει να μην μπορεί να κορυφώσει ή να νομίζει ότι δεν έχει οργασμό. Οι γυναίκες πρέπει να ενημερωθούν ότι ο οργασμός είναι ένας, και μπορεί να είναι είτε κολπικός, είτε κλειτοριδικός, είτε μεικτός. Το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών έχει κλειτοριδικό οργασμό.
Η διαταραχή οργασμού στη γυναίκα μπορεί να είναι ισόβια, να μην υπάρχει δηλαδή οργασμός από την αρχή της ερωτικής της ζωής, ή επίκτητη, να εμφανιστεί δηλαδή μετά από μια περίοδο φυσιολογικής οργασμικής λειτουργίας. Μπορεί, επίσης, να είναι γενικευμένη ή καταστασιακή, όταν δηλαδή η απουσία οργασμού εξαρτάται από το σύντροφο και τις γενικότερες συνθήκες.
Που μπορεί να οφείλεται η δυσκολία επίτευξης οργασμού στη γυναίκα;
Τα ορμονικά προβλήματα, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο σακχαρώδης διαβήτης, η ανεπάρκεια τεστοστερόνης, το αλκοόλ, οι τοξικές ουσίες και κάποια φάρμακα είναι τα κύρια οργανικά αίτια της δυσκολίας οργασμού στη γυναίκα. Όταν, όμως, αποκλεισθούν όλοι αυτοί οι παράγοντες, τότε προσανατολιζόμαστε στα ψυχολογικά αίτια. Ποια μπορεί να είναι αυτά; Αρχικά, το άγχος της γυναίκας να φτάσει σε οργασμό δεν την εμποδίζει μόνο να απολαύσει την ερωτική πράξη, αλλά μπορεί επίσης να μην της επιτρέψει να φτάσει σε κορύφωση. Άλλοι ψυχολογικοί παράγοντες που συνδέονται με το πρόβλημα είναι ο φόβος της απώλειας ελέγχου, η δυσκολία της γυναίκας να χαλαρώσει και να αφεθεί, οι ενοχές για τη σεξουαλικότητα της, οι περιορισμένες σεξουαλικές εμπειρίες, καθώς και η έλλειψη φαντασιώσεων. Τέλος, ο φόβος της απόρριψης από το σύντροφο, η έλλειψη της ερωτικής έλξης και τα συναισθήματα θυμού γι’ αυτόν εμποδίζουν τη γυναίκα να φτάσει σε κορύφωση, κυρίως για να τον «τιμωρήσει».
Ας μην ξεχνάμε επίσης το σημαντικό ρόλο του συζύγου ή ερωτικού συντρόφου στη σεξουαλικότητα μια γυναίκας. Η απουσία μιας ομαλής αρμονικής σχέσης μεταξύ των δύο μπορεί να μεταφράζεται με προβλήματα  στη σεξουαλική τους ζωή.