Τα παιδία δεν έχουν την
ικανότητα από μόνα τους να σας ζητήσουν να τα πάτε στον Ψυχολόγο. Δεν
αντιλαμβάνονται πάντα τα συναισθήματα τους και πολλές φορές δεν έχουν τρόπο να
τα εκφράσουν- ή ίσως είναι μικρά και δεν ξέρουν ακόμη να εκφράζονται. Γι’ αυτό
λοιπόν θα πρέπει εσείς οι γονείς να παρατηρείται τα παιδιά σας ώστε να
καταλάβετε αν χρειάζονται βοήθεια.
- Βιώνει άγχος και το σωματοποιεί (δηλ. έχει πόνους στην κοιλιά, στο κεφάλι κλπ)
- Βαριέται να κάνει πράγματα που στο παρελθόν του άρεσαν. Τώρα δεν βρίσκει ενδιαφέρον σε τίποτα
- Παρουσιάζει δυσκολίες στη συμπεριφορά του (επιθετικότητα, καβγάδες, ζήλια με τα αδέρφια του κ.ά).
- Παρουσιάζει δυσκολίες επικοινωνίας και μάθησης όπως πχ επιλεκτική αλαλία, υπερκινητικότητα, μαθησιακες δυσκολίες κ.ά.
- Παρουσιάζει ενούρηση- εγκόπριση
- Έχει στερεοτυπική συμπεριφορά («κολλάει» με τα ίδια πράγματα) και ηχολαλίες (επαναλαμβάνει αυτά που ακούει)
- Βιώνει στρεσογόνα γεγονότα, όπως πχ διαζύγιο γονέων, αλλαγή σχολείου, γέννηση παιδιού στην οικογένεια κ.ά.
Όπως
συμβαίνει και με τους ενήλικες, έτσι και στην περίπτωση των παιδιών, αυτός ο
κατάλογος θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλος. Οποιαδήποτε αλλαγή παρατηρήσετε
στο παιδί σας και σας κάνει εντύπωση, καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε κάποιον
ειδικό. Όσο πιο νωρίς μεριμνήσετε για την ψυχική υγεία των παιδιών σας και την
δική σας, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου