Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

«Θα μ΄ αγαπήσει ποτέ κανείς»



Το ερώτημα στον τίτλο θα μπορούσε να είναι και αλλιώς διατυπωμένο: «Θα μπορέσω ποτέ να δω ότι κάποιος μ΄ αγαπάει;» ή «Θα επιλέξω ποτέ τον σωστό σύντροφο ώστε να κάνω μια υγιή σχέση;». Προβληματισμός. Ή και πρόβλημα…όπως το δει κανείς!
Όλα ξεκινάνε από κει πίσω στο χρόνο, στη στιγμή που γεννήθηκες. Ή και αργότερα, τότε που ήσουν παιδί. Έχουμε αναφερθεί ξανά στο πόσο σημαντικός είναι αυτός ο πρώτος χρόνος της ζωής μας σε σχέση με το δεσμό που κάναμε ως βρέφη με τη μητέρα μας. Πολύ επιφανειακά θα υπενθυμίσω ότι μια μητέρα πάντα παρούσα και διαθέσιμη στις ανάγκες του βρέφους της, είναι μια μητέρα που θα κάνει έναν ασφαλή δεσμό μαζί του. Αυτός ο ασφαλής δεσμός κάνει το βρέφος να αισθάνεται ασφάλεια. Πολύ σημαντική αίσθηση μέσα στις σχέσεις μας τελικά όσο χρονών κι αν είμαστε. Απ’ την άλλη αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει όταν μια μητέρα δημιουργεί ανασφαλή δεσμό με το παιδί της. Ακούγεται περίεργο, αλλά ναι, αυτός ο πρώτος χρόνος της ζωής μας είναι τόσο πολύ σημαντικός και καθοριστικός θα έλεγα για τις μετέπειτα σχέσεις μας, αν αναλογιστούμε ότι η πρώτη σχέση που συνάπτουμε στη ζωή μας είναι μαζί της…
 Για να μην θεωρηθεί ότι κατηγορώ τις μητέρες, προλαβαίνω να πω ότι στη θέση της μητέρας μπορεί να είναι ένα άλλο πρόσωπο που είναι όμως σταθερά εκεί και μεγαλώνει το παιδί, όπως πχ η γιαγιά, μια νταντά ή οποιοσδήποτε άλλος. Επίσης, μια μητέρα που δεν έδειχνε αγάπη δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούσε κιόλας.
Και μεγαλώνεις, λοιπόν, και γίνεσαι παιδί. Και συνεχίζεις να έχεις μια μαμά που δεν είναι παρούσα στις ανάγκες σου. Στις συναισθηματικές σου ανάγκες εννοώ. Που δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμη. Που δεν είναι στοργική και τρυφερή. Που δεν σ’ αγγίζει, δεν σε χαϊδεύει και δεν σ’ αγκαλιάζει. Που δεν είναι διαθέσιμη και διατεθειμένη να ακούσει τα προβλήματα σου. Να μάθει για τον πρώτο σου έρωτα ή για τον καβγά με τον κολλητό σου.
Και τι έχεις μάθει εσύ μέσα από την σχέση σου με τη μαμά σου;  Έχεις μάθει να αισθάνεσαι άβολα με το άγγιγμα, το χάδι και την αγκαλιά αφού δεν εξοικειώθηκες μ’ αυτά όταν έπρεπε και τα χρειαζόσουν. Δεν έμαθες και να τα δίνεις. Έμαθες μάλλον να είσαι ψυχρός και απόμακρος. Έμαθες να σκέφτεσαι ότι κανείς δεν θα σου δώσει την αγάπη που χρειάζεσαι. «Αφού η μαμά μου δεν το έκανε για μένα, θα το κάνει κάποιος ξένος;» σκέφτεσαι. Έτσι σκεφτόσουν, αυτό το συμπέρασμα είχες βγάλει ως παιδί χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιείς.
Και μ’ αυτό το συμπέρασμα ως οδηγό πορεύτηκες στην ζωή σου και κυρίως στις σχέσεις σου. Και ενηλικιώθηκες. Και είσαι στο σήμερα, στο τώρα. Και σκέψου ότι ξεκινάς μια σχέση σου με την βαθύτερη αίσθηση –ίσως και σιγουριά- ότι ο υποψήφιος καινούριος σύντροφος δεν πρόκειται να σε αγαπήσει και σου δώσει συναισθηματικά όσα έχεις ανάγκη. Ξεκινάς τη σχέση σου ήδη από την αρχή της αρνητικά προδιατεθειμένος και σίγουρος ότι δεν θα σ’ αγαπήσει και θα μείνεις πάλι μόνος. Γιατί μόνος ένιωθες και τότε που η μαμά δεν ήταν παρούσα.Έτσι μπορεί να επιλέξεις συντρόφους που εξαρχής να δείχνουν ότι δεν είναι διαθέσιμοι για τον τύπο της σχέσης που έχεις ανάγκη για να «γιατρευτείς». Μπορεί, δηλαδή, να είναι άντρες ή γυναίκες που είναι ήδη δεσμευμένοι ή και παντρεμένοι. Να είναι μπλεγμένοι στα ναρκωτικά ή αλκοολικοί, κάτι που δείχνει απ’ την αρχή ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι εκεί για σένα. Μπορεί, επίσης, να είναι μια σχέση από απόσταση. Πάλι δεν μπορεί να είναι εκεί για σένα αυτός ο άνθρωπος με τον τρόπο που τον έχεις ανάγκη.
Αυτό που τόσο καιρό θεωρούσες ότι ελκύεις τους λάθους ανθρώπους για σένα, μήπως τώρα συνειδητοποιείς ότι τελικά τους επιλέγεις εσύ; Τους επιλέγεις γιατί είναι εκείνοι που ΔΕΝ θα σου δώσουν όσα χρειάζεσαι συναισθηματικά. Ακριβώς αυτό που συνέβαινε και με τη μαμά σου δηλαδή. Κι όλα αυτά μέχρι σήμερα συνέβαιναν ίσως και χωρίς να τα συνειδητοποιείς. Σήμερα ξέρεις ότι δεν είναι όλα θέμα τύχης, αλλά και δικής σου επιλογής με ποιόν άνθρωπο θα είσαι τελικά στη ζωή σου. Και εύχομαι αυτή τη συνειδητοποίηση να τη χρησιμοποιήσεις υπερ σου!

Και επιστρέφω στον τίτλο: «Θα μ΄ αγαπήσει ποτέ κανείς;». Είναι αυτό που σκεφτόσουν μέχρι σήμερα. Από σήμερα αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου και σκέφτεσαι «Πότε ΕΓΩ θα επιλέξω το σύντροφο που θα μου δείξει ότι μ’ αγαπάει ή που θα είναι ικανός να αγαπήσει;».